"Przyjemność mnoży się, kiedy się ją dzieli".
Takie książki, jak "Ona" pokazują w pełnej krasie, że nasza egzystencja składa się z ważnych i tych mniej ważnych dylematów. Codziennie podejmujemy bowiem decyzje, które naznaczają nasze dalsze losy. Ale to nie wszystko, gdyż jak pokazuje fabuła tej powieści, w tym ciągłym procesie, decyzje podejmują także inni, ci będący obok nas. I właśnie wtedy zaczyna się prawdziwa zabawa, zwana życiem.
"To była nie tylko gra – to był balet, tragiczny i przejmujący".
Mówi się, że muzyka to opowiadanie historii i właśnie ta interpretacja najbardziej sensualnej ze sztuk, idealnie definiuje "Partitę". Krótka forma to bowiem przecież także opowiadanie historii, często utrzymanej w kameralnym klimacie. Co więcej, ten zbiór przypomina mi płytę CD, na której poszczególne utwory zaskakują swoją różnorodnością, kompozycją i przekazem.
"Najstraszniejsza śmierć – to śmierć z głodu. Nie daj Boże nawet wrogowi umrzeć taką śmiercią…".
Poznajcie "Marię" i jej dwadzieścia sześć tysięcy dwieście pięćdziesiąt osiem dni życia. Poznajcie książkę, która po raz pierwszy pojawia się na naszym rynku w języku polskim i, którą władza ZSRR na długie lata wpisała do indeksu ksiąg zakazanych. Książkę, która w obliczu obecnej sytuacji za naszą wschodnią granicą, staje się w swojej wymowie niezwykle aktualna.
"Najgorsze bestie zawsze mają najpiękniejsze twarze".
Druga odsłona losów nieszablonowej wiedźmy władającej niewyparzonym językiem to jeszcze więcej demonów, różnorakich istot nie z tego świata, pokręconych bohaterów, a także niczym nieograniczonego chaosu, czarnego humoru oraz... ognia. Po raz drugi autorka zabrała mnie do świata, w którym wszystko jest możliwe i to wszystko właśnie potrafi mocno zaskoczyć.
"Trzeba walczyć i grać takimi kartami, jakie dostajemy od losu".
Jeśli szukacie ekstremalnych wrażeń to w "Złej" z pewnością je znajdziecie. Jeśli nie przerażają was soczyste opisy ludzkiego cierpienia, a proza budząca lęk i wywołująca pełne spektrum emocji oraz jednocześnie niebezpiecznie pociągająca, wpisuje się w krąg waszych czytelniczych upodobań to książka dla was.
"(…) los jest draniem (...) Nigdy mu nie ufaj".
Tam, gdzie zwykłe życie łączy się z nadnaturalną rzeczywistością, nie może być nudno. Świat, który doskonale znamy, nabiera bowiem wówczas zupełnie nowego wydźwięku. Często niezrozumiałego, czasami strasznego, a chwilami nawet makabrycznego. Do takiego nieprzewidywalnego uniwersum zaprasza nas właśnie "Ostatnia wiedźma", z którą nie sposób doświadczyć znużenia i monotonii.
"Paryż miał na mnie ogromny wpływ. Dobry i zły".
Żaden, nawet najlepszy przewodnik po Paryżu nie zaoferuje wam tyle, co ta, ponad 200-stronicowa książka wydana w formacie idealnie mieszczącym się do torebki, niekoniecznie tej od Louisa Vuittona. Książka z autobiograficznym charakterem, zachowująca balans pomiędzy tym, co zabawne i tym, co poważne. Książka, po której lekturze nie sposób nie zastanowić się nad złożoną istotą emigracji.
Książka wydana pod patronatem medialnym Subiektywnie o książkach
"Każdy człowiek jest winny czegoś (…) - Ty też".
Mam nadzieję, że za osiem lat będę sobie w spokoju czytała coraz to lepsze powieści Krzysztofa Koziołka. A obok mnie, w nieograniczonej ilości dostępna będzie woda, z której będę robiła sobie pyszną kawę.
"Pokoloruję jej świat (…) Pokoloruję na tyle barw, ile zdołam".
Dwie kawy i ciasto na okładce tej książki wywołują same pozytywne skojarzenia, a mianowicie miłe pogaduszki, jakieś spotkanie w kawiarni, swojską atmosferę. Dalej jednak nie jest już tak przyjemnie, więc niech nie zmyli was ta sielska okładka, zupełnie niepasująca do treści książki, do jej wielkiego bagażu emocjonalnego i fabuły zaangażowanej społecznie. Być może napijecie się tej okładkowej kawy przy jej lekturze, bo ta opowieść zapewnia nieprzespaną noc z ogromnym wzruszeniem w finale.
"Świat rządzi się swoimi prawami. Przypadek to jedynie nazwa jeszcze nieuznanego prawa (…)".
Jakże mocno symboliczny i obrazowy okazuje się tytuł tej niecodziennej książki. Tytuł składający się z dwóch pozornie niezależnych od siebie słów, które w toku lektury nabierają wspólnej mocy, swoistego wspólnego wydźwięku. Powiedzieć o tej książce, że to publikacja podróżnicza to tak, jakby nie powiedzieć nic, gdyż jej wielopłaszczyznowość uderza w najczulsze struny naszej duszy. W szczególności tej z pokolenia analogowego dla którego "to nie do końca tożsamość XXI wieku".
Książka wydana pod patronatem medialnym Subiektywnie o książkach
"I ze złych pobudek może wyjść coś dobrego".
Cieszę się, że udało mi się zagościć na pewnej dość nietuzinkowej kolacji z okazji Święta Dziękczynienia, jaką autorka serwuje w Epilogu finałowego tomu swojej serii. A to jeden z wielu fabularnych elementów, jakie mocno zaskakują podczas lektury ostatniej części "Uwikłanej", co niewątpliwie winno zadowolić oczekiwania fanów całej trylogii.
"Jak na wczesną jesień, zapowiadał się wyjątkowo gorący dzień".
Sztampowy podział na dobro i zło? W tej książce tego nie znajdziecie. Jest za to brutalność i mroczniejsza odsłona fantastyki na czele z niejednoznacznym bohaterem. Jest też wartka akcja, niebezpieczeństwo i naturalistycznie przedstawiony świat, w którym ludzkie życie nie jest zbyt dużo warte. Jeśli lubicie takie klimaty, klimaty dark fantasy to "Najmroczniejsza jesień" jest dla was.
"Każdy z nas odczuwa emocje, warto się więc nauczyć, w jaki sposób je przyjąć, zamiast z nimi walczyć".
Czy bez lęku wszystkim nam żyłoby się lepiej? Otóż nie, bo jak pokazuje kontynuacja losów sympatycznego psa Bezika, wszelakie emocje są nam potrzebne, również te negatywne. I tego właśnie po lekturze tej książki nauczą się nasze dzieci, ale nie tylko. Bezik pokazuje bowiem jak wielką wartością jest obecnie rodzina, którą dopełnia bezcenna relacja z psim przyjacielem.
Daria Jaworska to absolwentka psychologii na Uniwersytecie Kazimierza Wielkiego w Bydgoszczy, zoopsycholog, dogoterapeuta. W swojej pracy zawodowej zajmuje się diagnozą i terapią zaburzeń rozwojowych, od dłuższego czasu pracuje z dziećmi i ich rodzicami. Jest promotorką świadomej adopcji czworonogów. Kocha ciszę, spokój i naturę, uwielbia celebrować czas spędzony z rodziną.
Krzyś ma już prawie dziesięć lat i kocha swojego psiego przyjaciela Bezika. W tym roku nie może doczekać się swoich urodzin, bo rodzice szykują mu z tej okazji prawdziwą imprezę, na którą będzie mógł zaprosić kolegów i koleżanki. Chłopiec pragnie, aby na jego urodziny przyszła także Maja, ale istnieje pewna przeszkoda. Otóż dziewczynka bardzo boi się psów i trzeba temu jakoś zaradzić.
"Bezik – wielki pies. Boję się tego psa!" to druga część losów tytułowego psa Bezika, w której bohaterowie muszą zmierzyć się z zupełnie nowym problemem. Trzeba bowiem wspomnieć, że seria ta umiejętnie łączy w sobie walor edukacyjny i rozrywkowy, oddając tym samym w ręce młodych czytelników książkę atrakcyjną na kilku płaszczyznach. W pierwszej części serii pt. "Bezik – wielki pies. Witaj w domu" myślą przewodnią ukazanej historii jest budowanie relacji z adoptowanym psem ze schroniska, w tej natomiast autorka zabiera nas w trudny i często niezrozumiały świat emocji. Cieszy mnie fakt, że obecność psa w rodzinie staje się punktem wyjścia do dotykania tak ważnych społecznie tematów.
Krzyś uczy się od swoich rodziców, czym są emocje i jak sobie z nimi radzić, a tym samym uczą się również tego młodzi czytelnicy, którzy sięgną po tę książkę. Daria Jaworska, przedstawiając bowiem perypetie uroczej rodziny głównego bohatera, pokazuje czym są nasze lęki, z czego wynikają i dlaczego właśnie te złe bardzo często potrafią ochronić nas przed niebezpieczeństwem. Jednak najważniejszą myślą, z jaką każdy czytelnik pozostanie po lekturze książki jest ta mówiąca o tym, iż warto się z lękami oswoić. Historia Mai i jej obawy wobec psów doskonale obrazuje taki właśnie proces ze szczęśliwym finałem.
"Bezik – wielki pies. Boję się tego psa!" to książka do samodzielnego czytania przez dzieci w wieku od ośmiu lat, ale rodzice mogą zacząć przedstawiać historię tego sympatycznego pieska już sześciolatkom. Daria Jaworska niewątpliwie drugą częścią swojej serii dokłada kolejną ważną cegiełkę w budowaniu świadomości młodych umysłów w temacie budowania relacji pomiędzy ludźmi i psami, dodając do tego pojawiające się w każdym wieku lęki. Zdecydowanie nie może zabraknąć tej książki w biblioteczce waszych dzieci.
"Czasem oczywiste rzeczy przestają takimi być".
Z mlekiem czy bez mleka, każda kawa w wileńskiej kawiarni smakowałaby mi wybornie. W szczególności, pita w tak zacnym towarzystwie osób, z którymi można porozmawiać na tematy dotykające historii, czasu i specyfiki pracy naukowej.
"Pamiętajcie, aby się nie poddawać i zawsze szukać sobie nowych czytelniczych wyzwań".
W tę książkę powinna być zaopatrzona każda dziecięca biblioteczka. Książkę uczącą poprzez zabawę, edukacyjną w swojej wymowie, z cieszącymi oko ilustracjami. Pobyt w "Krainie niesłabnących przyjaźni" to bowiem czas prawdziwej przygody, którą bardzo prosto można przenieść na prawdziwe życie.
Książka wydana pod patronatem medialnym Subiektywnie o książkach
"Za śmierć zawsze odpowiada życie".
To, co się w tym Babiborze Podlaskim "odjaniepawla" zaskoczy niejednego czytelnika. Trzeci tom Siedliska to bowiem połączenie tego, co realne z tym, co przekracza granice naszego pojmowania. A taka hybryda baśniowości, folkloru i fantastyki z doskonałym warsztatem prozatorskim mistrzyni ciętej riposty, musiała zaowocować wyborną, literacką ucztą.
Książka wydana pod patronatem medialnym Subiektywnie o książkach
"Czyjaś niewinność nie obchodzi człowieka, dopóki to jemu ktoś nie chce tej niewinności naruszyć".
Pełna brudu i perwersji zalegającej w ludzkich umysłach. Pełna szaleństwa i fanatyzmu przybierającego czasami niewyobrażalne rozmiary. Pełna psychodelicznego klimatu wyzierającego z niemal każdej strony. "Krew motyli" to taka właśnie książka, a do tego potwierdzająca, że życie pisze najbardziej nieprawdopodobne scenariusze.
"Jakie to smutne… To całe przemijanie…".
Czas to pojęcie bardzo względne, ale chyba wszyscy cierpimy na jego wieczny niedobór. Czas to również słowo niezwykle ważne dla bohaterów tej książki, która fundując czytelnikowi niezły rollercoaster emocjonalny, dotyka tematu, który w czasach kultu młodości jest spychany na margines naszego życia.
"W USA nie trzeba się ograniczać. Nie trzeba wybierać. Można być wszędzie. Mieć wszystko. I być, kim się chce, tyle razy w życiu, ile ma się ochotę".
Gdybym tam pojechała, na pewno zjadłabym dużego pancake’a polanego sosem klonowym, kupiłabym coś na licznych wyprzedażach garażowych i koczowałabym pod domem Stephena Kinga, aby zdobyć jego bezcenny autograf. To byłaby chyba moja podróż życia. Jednak póki co, wyruszyłam do USA poprzez słowo oraz fotografie i bardzo mnie ta książkowa wyprawa zachwyciła.
Książka wydana pod patronatem medialnym Subiektywnie o książkach
"Miejmy jasność – sprawiedliwość to mit (...)".
Przerażają i fascynują. Czasami stają się przyczyną powstania zjawiska przybierającego nawet swoistą formę patologicznej celebracji. Nie lubimy się do tego przyznawać. Do tego, że zbrodnia wzbudza naszą ciekawość i zaintrygowanie. W szczególności ta będąca w mniemaniu mordercy, pewnym rodzajem sztuki, a taką właśnie serwuje "Sygnatura".
Posty
Komentarze
