Śmierć warta zachodu


"Śmierć jest zawsze wstydliwie ukryta, zostaje gdzieś z boku, a pośrodku wszystkiego mieszka zwykła codzienność".


W dziwnych czasach przyszło nam żyć, kiedy nie chcemy mówić o śmierci, uciekamy od tego tematu, a kult młodości dominuje we wszystkich sferach naszej egzystencji. To bowiem temat passe, temat tabu, o którym najlepiej nie myśleć. Co jednak ze śmiercią tych, którzy oddali swoje życie w służbie dla drugiego człowieka? Ich historie nie powinny zostać zapomniane, czego dowodem jest właśnie ta publikacja.


"Śmierć warta zachodu" to zbiór reportaży, wywiadów i esejów ukazujących wymiar śmierci w obliczu służby dla kraju. Autorami owych tekstów są Magdalena Rigamonti, Piotr Siemion, Brygida Grysiak, Cezary Łazarewicz, Robert Mazurek, Dorota Łosiewicz, Paweł Reszka, Małgorzata Sidz i Jan Rojewski. Publikację uzupełniają fotogramy Maksymiliana Rigamonti.


Praca żołnierza, policjanta, strażaka czy też ratownika medycznego tak mocno została wpisana w nasz społeczny krajobraz, że rzadko kiedy zastanawiamy się nad tym, jaką cenę muszą ponosić ludzie wykonujący te profesje, a także ich rodziny. Często jest to niestety śmierć wpisana w ryzyko tychże zawodów. Śmierć, która staje się punktem wyjściowym do ukazanych przez znanych ludzi pióra, historii mających za zadanie wzbudzić w czytelniku szereg refleksji na temat wartości służby dla kraju, która wyraża się nie tylko w pośmiertnych orderach, ale także w traumie najbliższej rodziny i nieprzepracowanej żałobie. Ukazane teksty przedstawiają różne oblicza oddania życia za ojczyznę – każde na swój sposób przejmujące i wyzwalające wiele pytań o sens takiego końca.


Trzeba podkreślić, że zbiór ten zaskakuje swoją różnorodnością, gdyż obok przedstawionych w nim z reporterskim zaangażowaniem, prawdziwych historii podopiecznych Fundacji Dorastaj z Nami, czytelnik znajdzie również rozmowy z psychiatrą i psychoterapeutą, z przedstawicielami kościoła, a  także krótkie eseje. Wszystko to razem pozwala spojrzeć na temat śmierci w imię wyższego celu ze znacznie szerszej perspektywy, bo zarówno poprzez żal rodziny, jak i poprzez pryzmat religii. Oczywiście, najbardziej zapadają w pamięci ukazane reportaże, jak chociażby ten o ofierze podpalenia w budynku MOPS-u, czy też o policjancie, który ratując życie tonącemu, sam stracił swoje. Niezwykle cieszy mnie fakt, że dzięki tej książce, historie te nie ulegną zapomnieniu. 


Autorzy w swoich tekstach zadają pośrednio wiele pytań, na które czytelnik jest zmuszony sobie odpowiedzieć. Pytań o to, czy warto poświęcić się dla idei, o wymiar bólu po stracie najbliższej osoby, o wielkość strachu przed śmiercią kogoś z rodziny, czy też o sam obraz służby, mającej zawsze dwie strony medalu. Nie sposób nie poruszyć przy tych kwestiach tak trudnych problemów, jak żałoba, trauma, niezgoda i zapomnienie. Ten zbiór wywołuje mnóstwo refleksji, ale przede wszystkim pozwala oddać hołd tym wszystkim, którzy zginęli służąc krajowi, czyli nam. To szczególnie ważne w obecnej chwili, gdy zmagamy się z pandemią koronawirusa.


To prawda, że śmierć zawsze zaskakuje i bardzo często to właśnie rodzina musi zmagać się z szeregiem problemów wynikłych z nagłego odejścia najbliższej osoby. Dla jednych śmierć jest bowiem końcem, a dla innych początkiem zupełnie nowego życia. Ten zbiór uzmysławia tę prawdę, pochylając się jednocześnie nad etosem służby w imię wyższego celu. Otwartym pozostaje jednak pytanie o to, czy taka śmierć warta jest zachodu? Jedno jest pewne - należy docenić pracę dla kraju, którą codziennie wykonują tysiące anonimowych osób.



Wpis powstał w ramach współpracy z Wydawnictwem Bellona

25 komentarzy:

  1. Wstrząsające ! Temat na czasie. Imponuje mi to, w jaki sposób opisałaś tę książkę Wiolu. Jednak Ja - teraz - jestem w takim momencie, że odsuwam lekturę na przyszłość. Pozdrawiam znad rumianku już teraz :)

    OdpowiedzUsuń
  2. Jestem bardzo ciekawa tej publikacji.

    OdpowiedzUsuń
  3. Nigdy nie czytałam książki o takiej tematyce. Jestem jej bardzo ciekawa.

    OdpowiedzUsuń
  4. Reportaże o zapomnianych bohaterach

    OdpowiedzUsuń
  5. Warto poznawać takie historie, chętnie przeczytam.

    OdpowiedzUsuń
  6. Ciekawa recenzja i jestem pewien, że ta książka jest dobrze przeczytana. Dziękuję ....

    Pozdrowienia z Indonezji.

    OdpowiedzUsuń
  7. Z chęcią bym przeczytała :-) miłego dnia Wioletko :-)

    OdpowiedzUsuń
  8. Bardzo chętnie bym ją przeczytała.

    OdpowiedzUsuń
  9. Ciekawa publikacja, chętnie ją przeczytam.

    OdpowiedzUsuń
  10. Hmm to bardzo interesująca lektura- choć nie wiem czy do końca dla mnie :)

    OdpowiedzUsuń
  11. Nie miałam jeszcze okazji czytać tego zbioru.

    OdpowiedzUsuń
  12. Ja raczej nie czytam tego typu książek, ale zaciekawiłaś mnie swoim opisem. Na pewno skłania do refleksji nad swoim życiem i losem innych ludzi. Może też porusza uczucie empatii do innych. Na pewno tego typu tematyka uświadamia nas w tym, że powinniśmy cieszyć się tym co mamy. Książka już w koszyku, nie mogę doczekać się kiedy przyjdzie :-)

    OdpowiedzUsuń
  13. Oswajanie śmierci w XXI wieku jest tematem tabu, a jednocześnie jak nigdy potrzebujemy tę śmierć oswoić. A gdy dodatkowo mówimy o śmierci w kontekście zawodów (a szczególnie tych, które dziś tak łatwo i szybko obrzucamy błotem), które mają ją wpisaną w ryzyko, tym bardziej! Abyśmy docenili i byli świadomi. Zdecydowanie sięgnę po książkę :)

    OdpowiedzUsuń
  14. Tematyka tych opowiadań bardzo poważna, ale interesująca. Pozdrawiam

    OdpowiedzUsuń

Dziękuję wszystkim za ślad, który tutaj zostawiacie :)

Copyright © 2016 Subiektywnie o książkach , Blogger