"Osobodramy" - Joanna Burgiełł






"Oczywistość w końcu to jedyne, czemu koniecznie trzeba tak gwałtownie i desperacko zaprzeczyć, by ratować swoje życie przed nieuniknioną klęską o wielkości rozdmuchanej przez siłę wyobraźni".


Chcielibyście doświadczyć pewnych uczuć bez ponoszenia prawdziwych konsekwencji swoich działań? Bezpiecznie wypróbować nowe zachowania z równoczesnym wyciągnięciem trafnych wniosków? "Osobodramy" wam to zapewnią, ale z pewnością łatwo nie będzie, gdyż wyczuwalna w tych opowiadaniach sprawczość ludzkich działań w fikcyjnym świecie, jest porażająca.


Joanna Burgiełł to z wykształcenia i z zawodu psycholog. Autorka od wielu lat należy do grupy Laboratorium Literackie, najchętniej pisze prozę, artykuły popularnonaukowe i wiersze. Jej teksty są publikowane w czasopismach kulturalnych i psychologicznych. Mieszka i pracuje w Warszawie.


"Osobodramy" to zbiór 16 opowiadań ukazujących ludzi, będących na różnym etapie życia. Ludzi i ich wewnętrzne przeżycia związane z rolami, jakie na co dzień wykonują. Zbiór uzupełniają wymowne grafiki autorstwa Aleksandra Dynarka.


Autorka tego zbioru musi posiadać ponadprzeciętny zmysł obserwacji ludzkich zachowań, co w połączeniu z uprawianą profesją psychologa, daje tak niezwykle potrzebną w zawodzie pisarza, umiejętność kreowania rzeczywistości. Ukazane w tych nowelach wyprawy sięgające głęboko w duszę człowieka, porażają bowiem swoją intensywnością oraz przede wszystkim, wpływają na sprawność sensoryczną czytelnika. Nie spodziewałabym się, że tak niepozorny zbiór opowiadań pozwoli mi lepiej poznać samą siebie, a co za tym idzie, będzie pełnić swoistą funkcję terapeutyczną.


W nowelach Joanny Burgiełł można spotkać kobietę, która poprzez doskonałość swojego oprawcy, sama tę doskonałość ostatecznie wykorzystuje na swój sposób. Można także poznać psychopatę owładniętego obsesją miłości do ukochanej, czy też poczuć klimat grozy pod postacią zgubienia się w lesie młodych ludzi, wśród których czai się morderca. Jest także pewien klaun będący symbolem powszechności teatru życia i sprzedajności oraz chichotu losu w obsadzeniu życiowych ról. Jak widać więc, przekrój wielości światów, jakie pokazała autorka jest naprawdę szeroki, a to w konsekwencji podsyca ciekawość i pozwala zaangażować się w pełni, w każdą, odrębną historię, którą cechuje swoista mroczność i niedopowiedzenie, jako celowo użyte środki wyrazu.


Wśród wszystkich opowiadań, kilka zwróciło moją szczególną uwagę. "Ciało" ukazujące postać Hanny – kobiety zamkniętej w swoim ciele. Intensywność przeżycia wraz z bohaterką jej losu okazała się w tym przypadku niezwykle wzmocniona poprzez wyrafinowany i trafnie użyty język. "Mamo" to z kolei wynurzenia wewnętrzne córki do matki, spisane w formie listu. Odczuwalny fatalizm głównej bohaterki pozwala lepiej zrozumieć naturę człowieka. "Nerwowiec" to nowela pokazująca w pełni tę część ludzkiej osobowości do której niechętnie się zapuszczamy, a co gorsze, udajemy, że ona nie istnieje. "Lustro" wieńczące zbiór to najkrótsze opowiadanie i jednocześnie podnoszące temat wariactwa i jego definicji.


Joanna Burgiełł w dość skondensowanej formie i jednocześnie w sposób dość lapidarny, stworzyła szesnaście dram obfitujących w wielość światów i wielość postaci. Pierwszoosobowa narracja zastosowana przez autorkę jedynie dodała aury niezwykłości tym głosom, co w połączeniu z wymownymi, czarno-białymi ilustracjami, tworzy niesamowity efekt.


Nie jest łatwo debiutować zbiorem opowiadań, ale z takim zapleczem psychologicznym oraz umiejętnością obserwacji ludzkich zachowań, Joannie Burgiełł udało się to zrobić w świetnym stylu. Aż chciałoby się powiedzieć, proszę o więcej, gdyż jestem przekonana, że dłuższa forma pozwoliłaby autorce jeszcze wymowniej ukazać wielopłaszczyznowość ludzkiej natury.



Zachęcam was do zajrzenia na stronę Joanny Burgiełł  https://www.facebook.com/osobodramy oraz na Allegro, gdzie można zakupić tenże zbiór.



Wpis powstał w ramach współpracy z autorką.

23 komentarze:

  1. Nie przepadam za opowiadaniami. :/

    OdpowiedzUsuń
  2. Na dzień dzisiejszy trudno mi powiedzieć czy kiedyś sięgnę po tę pozycję :(

    OdpowiedzUsuń
  3. Ja również nie przepadam za opowiadaniami, choć kiedyś je pisałam.

    OdpowiedzUsuń
  4. Nie jestem pewna czy po nią sięgnę.

    OdpowiedzUsuń
  5. Wiem komu mogę ją polecić Wiolu :)

    OdpowiedzUsuń
  6. Zapowiada się ciekawie. Lubię książki psychologiczne.

    OdpowiedzUsuń
  7. Nie wiem kiedy ja znajdę czas na te wszystkie książki :)

    OdpowiedzUsuń
  8. Mimo, że za opowiadaniami nie przepadam, to jednak ten zbiór chętnie bym przeczytała.

    OdpowiedzUsuń
  9. Czyli książka porusza dość istotny i ważny temat. To na pewno ambitna lektura, na którą trzeba mieć czas i miejsce do wyciszenia. Może dam jej szansę.

    OdpowiedzUsuń
  10. nie korci mnie jakoś ta pozycja:)

    OdpowiedzUsuń
  11. Może kiedyś sięgnę po ten zbór ;)

    OdpowiedzUsuń
  12. Ja spasuję, gdyż na chwile obecną nie mam ochoty czytać antologii.

    OdpowiedzUsuń
  13. Bardzo mnie zainteresowalas

    OdpowiedzUsuń
  14. Dobrze, że debiut jest warty uwagi.

    OdpowiedzUsuń
  15. Dla mnie, psychologa, jest to niezwykle interesująca lektura. 😊

    OdpowiedzUsuń
  16. Bardzo zainteresowały mnie również grafiki :)

    OdpowiedzUsuń
  17. Chętnie zapoznam się z książką ^^ Pozdrawiam i dziękuję za odwiedziny!
    wy-stardoll.blogspot.com

    OdpowiedzUsuń
  18. Nie lubię opowiadań :)
    Zapraszam także do siebie na nowy post - KLIK

    OdpowiedzUsuń
  19. Zacioekawiłaś mnie tą pozycją- coś zupełnie z innej półki niż czytam teraz , ale chętnię się zapoznam

    OdpowiedzUsuń
  20. Lubię opowiadania, więc chętnie sięgnę po tę publikację. Tym bardziej, jeśli autorka jest tak dobrym obserwatorem. Nie ukrywam, że psychologia bardzo mnie interesuje. Pozdrawiam!

    OdpowiedzUsuń

Dziękuję wszystkim za ślad, który tutaj zostawiacie :)

Copyright © 2016 Subiektywnie o książkach , Blogger