"Powrót do starego domu" – Ilona Gołębiewska













"Najważniejsze jest, by mieć dom i ludzi, którzy nadają sens naszemu życiu (…)".






Rodzinny dom to dla mnie miejsce, w którym spędziłam najszczęśliwsze i beztroskie lata dzieciństwa oraz wczesnej młodości. A z racji tego, że jestem przesadnie sentymentalna, wszelkie książkowe akcenty nawiązujące właśnie do tego tematu, wywołują we mnie wielką dozę wzruszenia. Nie inaczej było więc także w tym przypadku, czyli z powrotem do starego domu, w którym każdy z nas może znaleźć cząstkę siebie.

Ilona Gołębiewska prowadzi zajęcia terapeutyczne dla dzieci i młodzieży, pracuje ze studentami oraz szkoli dorosłych i seniorów. Już w wieku pięciu lat postanowiła, że będzie pisać książki. Poetka, autorka prozy dla dzieci i młodzieży. Mieszka obecnie w Warszawie, marzy o założeniu fundacji.

Trzydziestosiedmioletnia Alicja Pniewska stoi na życiowym rozdrożu – jej małżeństwo właśnie się rozpadło, w wyniku czego straciła także pracę i dom. Bohaterka postanawia więc uciec od bolącej rzeczywistości do swojego odziedziczonego po rodzicach, rodzinnego, drewnianego domu znajdującego się w Pniewie. Tam kobieta buduje swoje życie na nowo.

"Powrót do starego domu" to ciepła powieść obyczajowa, która pomimo schematyczności pewnych wątków, z pewnością zaspokoi potrzebę poczucia silnych emocji, wzruszenia i radości. Ilona Gołębiewska bowiem pod płaszczem opowieści o pokręconych ludzkich losach, przemyca wiele życiowej mądrości, o której w codziennym biegu zwyczajnie nie pamiętamy. W mojej opinii to przede wszystkim książka o tym, że nie można zapominać o rodzinnych więzach. O tym, że nasze korzenie to ważna spuścizna, a karma wraca do każdego z nas. A także o tym, że prawdziwa miłość i partnerstwo to wielki skarb, o który warto walczyć. Jest w tej powieści niezwykle sentymentalnie, optymistycznie oraz swojsko, a wszystko to okraszone zostało nacechowanym silnymi emocjami, językiem, w którym daje się wyczuć poetyckie zapędy autorki.

Ilona Gołębiewska swoim piórem splata losy wielu ludzi, budując w ten sposób wielowątkową historię. Czego tu bowiem nie ma! Jest malutki Michałek, będący sierotą, jest artysta stolarz samotnie wychowujący córeczkę, jest przyjaciółka Alicji, która w pewnym momencie zatraca swoje wartości, jest pewien starszy człowiek nazywany Dziadem, który będąc pustelnikiem, ukrywa swoją przeszłość i jest rodzinna tajemnica. Dużo tego wszystkiego, a jednak podczas lektury tej książki nie odczuwałam ani przesytu, ani zagubienia. Wyczuwałam natomiast lekką warstwę słodyczy, oraz w przypadku wątku Doroty i jej rozpadającego się małżeństwa, pewną dozę nieprawdopodobieństwa w przedstawionych wydarzeniach. Nie da się z pewnością ukryć, że cała ta powieść ma dodawać otuchy, wyzwalać nadzieję i kreować dobre emocje – dlatego też w tego typu prozie obyczajowej, proporcja pomiędzy tym, co możliwe, a tym co niemożliwe, może zostać nieco zachwiana.

Warto także wspomnieć, że "Powrót do starego domu" to książka będąca jedną, wielką wędrówką w przeszłość, która jak pokazuje autorka, nierozerwalnie powiązana jest z teraźniejszością. Postać Dziada, pamiętnik dziadka głównej bohaterki, który staje się dowodem piekła wojny, czy też rodzinny sekret – wszystkie te elementy urozmaicają fabułę skupioną wobec poszukiwania szczęścia i miłości. Pierwszoosobowa narracja Alicji pozwala natomiast jeszcze silniej poczuć emocje, jakie nią targają oraz pozwala także zrozumieć niektóre mało racjonalne decyzje, jakie bohaterka podejmuje.

"Powrót do starego domu" to pierwszy tom trylogii, który zapowiada świetny cykl dla miłośników ciepłej, pełnej wzruszeń i pozytywnych emocji, prozy obyczajowej. Ilona Gołębiewska posiada wszelakie predyspozycje ku temu, by znaleźć się w czołówce pisarek tworzących w naszym kraju 
ten właśnie gatunek. Wszystko przed autorką.


Z Iloną Gołębiewską


 Za możliwość przeczytania książki dziękuję autorce


31 komentarzy:

  1. Pieknie napisałaś o "Powrocie". Zgadzam się z Tobą w 100%.

    OdpowiedzUsuń
  2. Czytałam i potwierdzam, cudowna książka:)
    Czekam na kontynuację :)

    OdpowiedzUsuń
  3. Już okładka zapowiada wspaniałą i ciepłą lekturę :)

    OdpowiedzUsuń
  4. Nie mówię książce nie, ale z polską literaturą u mnie ciężko :)

    OdpowiedzUsuń
  5. Takie obyczajowki lubię. Sentymentalne, spokojne, o rodzinnych więzach. Nawet schematy mi w nich nie przeszkadzają :)

    OdpowiedzUsuń
  6. Ja również spędziłam wzruszające chwile przy fabule tej ksiązki.

    OdpowiedzUsuń
  7. Wspaniała powieść :-) Jak dla mnie najlepszy jest wątek Dziada - tu p. Ilona pokazała jak można świetnie wpleść historię do powieści obyczajowej. Opis schronu, obozu, wojny robi wrażenie. Do tego autorka posługuje się bardzo plastycznym językiem - opisy miejsc i przyrody są niezwykłe. I emocje - tu autorka ma prawdziwy talent. Emocje potrafi opisywać i wzbudzać. Czekam na więcej!

    OdpowiedzUsuń
  8. Zainteresowałaś mnie tą dobrze zapowiadającą się serią. Poczekam na kolejne tomy.

    OdpowiedzUsuń
  9. To taka książka, którą w wolnej chwili mogłabym przeczytać, ale której pewnie nie będę specjalnie szukała :) Motyw zaczynania wszystkiego od nowa przez wyjazd w jakieś miejsce wydaje się trochę banalny, ale to nie znaczy, że nie można go ciekawie wykorzystać :)

    OdpowiedzUsuń
  10. młodziutka to wszystko przed nią oby dobre czego jej życzę

    OdpowiedzUsuń
  11. Kolejna serią,z którą trzeba będzie się zapoznać :)

    OdpowiedzUsuń
  12. Może kiedyś poznam tę powieść, na razie szukam mocniejszych wrażeń.

    OdpowiedzUsuń
  13. taka letnia, fajna na wakacje,. Ładna okładka:)

    OdpowiedzUsuń
  14. Mamy podobne odczucia po lekturze. Bardzo przyjemna książka. Czekam na kontynuację :-)

    OdpowiedzUsuń
  15. Czytałam o niej przeróżne opinie, zarówno te pozytywne jak i negatywne, ale chętnie wyrobię sobie własne zdanie, bo czuję, że akurat mi mogłaby się spodobać :)

    OdpowiedzUsuń
  16. O tak, dom to miejsce, gdzie człowiek naprawdę odpoczywa. Uwielbiam wracać do siebie, zagłębić się w fotelu i czytać, czytać i czytać!

    OdpowiedzUsuń
  17. Piękna historia, okładka i w ogóle :D

    OdpowiedzUsuń
  18. recenzja naprawdę zachęca do przeczytania książki. szczególnie zainteresowało mnie to wplatanie przeszłości w teraźniejsze wątki. lubię takie połączenia!

    OdpowiedzUsuń
  19. cytat niby taki prosty, ale jakże prawdziwy

    OdpowiedzUsuń
  20. Ciekawa seria się zapowiada. Jak będę miała okazję to chętnie przeczytam.

    OdpowiedzUsuń
  21. Może przeczytam, bo powoli wdrażam się w tą literaturę i przyznam, że okładka jest ładna :)

    OdpowiedzUsuń
  22. Oj mam ochotę na taką ciepłą książkę - i fakt że to pierwsza część cieszy mnie jeszcze bardziej.

    OdpowiedzUsuń
  23. Kolejna książka została dodana do mojej listy "do przeczytania/kupienia". A "Powrót do starego domu" muszę przeczytać koniecznie :)

    OdpowiedzUsuń
  24. Sama okładka przyciąga wzrok czytelnika muszę przeczytać :)

    OdpowiedzUsuń
  25. Podoba mi się Twój sposób pisania recenzji:-) Ja mogę polecić książkę "Zatrzymać Dzień". Opisuje prawdziwą historię. Różni się znacznie od zwykłych książek. Po jej przeczytaniu człowiek czuje, że Świat jest o wiele lepszy niż się obecnie może wydawać. Najlepsza książka jaką dotąd czytałam. Warto ją przeczytać!

    OdpowiedzUsuń
  26. Ta książka to recepta na to, by zwolnić w zabieganej rzeczywistości i skupić się na tym, co naprawdę ważne. Mnóstwo emocji, sporo wzruszeń i jeszcze więcej pozytywnego przesłania. Zdecydowanie warto po nią sięgnąć szczególnie podczas wakacji! :)

    OdpowiedzUsuń
  27. Mam pytanie jaka jest następna seria książki pani Ilony Gołębiewskiej bo pierwsza jest Powrót do starego domu a druga jest tajemnice starego domu a wiecie czy jest jeszcze jakaś seria z tych książek

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. "Pamiętnik ze starego domu" to trzecia część, której premiera na dniach :)

      Usuń

Dziękuję wszystkim za ślad, który tutaj zostawiacie :)

Copyright © 2016 Subiektywnie o książkach , Blogger