Manula Kalicka – "Szczęście za progiem"




"Szczęście jest takie płaskie..."


Jak osiągnąć życiowy sukces? Każdy z nas chciałby poznać odpowiedź na to pytanie. Niektórzy powiedzą nawet, że znają takową receptę. Receptę, która zawiera niezmienne od lat wyznaczniki szczęścia i zadowolenia z życia. Takową receptę posiada również Manula Kalicka, która we wznowionym wydaniu swojej książki, przemyca w iście satyrycznym stylu składniki przepisu na spełnienie życiowe. Zapraszam w świat, który pomimo swojego prześmiewczego wydźwięku, poraża realizmem naszej obecnej rzeczywistości.

Manula Kalicka to polska pisarka i dziennikarka, absolwentka studiów polonistycznych i dziennikarskich na Uniwersytecie Warszawskim. Autorka w swoim życiu imała się różnych zawodów: bibliotekarki czy producentki konfekcji damskiej, prowadziła również własny biznes w postaci księgarni. Obecnie zarządza agencją literacką i współpracuje z tygodnikiem "Polityka". Mieszka pod Warszawą, wraz ze swoją rodziną, kotami i psami. Premiera powieści "Szczęście za progiem" miała miejsce w 2005 r. 

Dwudziestoletnia Małgosia postanawia wyrwać się z Jagniątkowa – małej wsi, w której życie skazane jest na egzystencjalną porażkę. W tym celu zabiera ze sobą tekturową walizkę, ciepły sweter brata, romans historyczny, kilka groszy i wyjeżdża do Warszawy z nadzieją na lepsze życie. W stolicy zaczyna od samego zera, czyli od klubu peep-show, dzięki któremu zarabia na życie. Determinacja Małgosi w dojściu do wyznaczonych celów, prowadzi ją na coraz wyższe stopnie drabiny społecznej. Szczęście bowiem czeka tuż za progiem.

Po lekturze książki Manuli Kalickiej spodziewałam się typowej powieści obyczajowej dla kobiet, która zapewni czytelniczkom niczym nie wymuszoną rozrywkę na kilka godzin. Tymczasem otrzymałam, owszem powieść obyczajową, jednak z widocznymi elementami satyrycznymi, wręcz groteskowymi, które mają za zadanie podkreślać i piętnować złożoność pewnych zjawisk społecznych, obecnych w naszej polskiej rzeczywistości. Główna bohaterka Małgosia i jej życiowe perypetie posłużyły autorce do pokazania niełatwej drogi, jaką muszą przejść ludzie nie mający żadnych układów, pieniędzy czy zwyczajnie oparcia w rodzinie. To mocno realistyczny obraz, który dotyczy wielu z nas, często bowiem właśnie ludzie z najdalszych prowincji, nakierowani na sukces, pełni ambicji, osiągają zamierzone cele i spełniają swoje marzenia. Taką osobą jest właśnie Małgosia, która wywodząc się niemalże z rynsztoka, osiąga wielki sukces. Kreacja tej postaci, nieco przerysowana, pełna humoru i dużej dawki optymizmu, urzekła mnie. Urzekło mnie jej samozaparcie, głód wiedzy i godna pozazdroszczenia ambicja. Myślę, że z Małgosią mogłoby spokojnie utożsamiać się wiele współczesnych kobiet, które przyjeżdżając do stolicy, zaczynają od zera, dążąc do obranego celu. I to w mojej opinii główna zaleta utworu.

Autorka w swojej książce zastosowała zabieg dwutorowej narracji, który niektórym czytelnikom może nieco niepotrzebnie zagmatwać fabułę. Otóż otrzymujemy swoiste relacje dwóch osób, Małgosi i nieznanego Marcela, który początkowo wydaje się zupełnie niezwiązany z całą historią bohaterki. Manula Kalicka szybko nie odsłania swoich kart, trzymając pełnych ciekawości czytelników w długiej niepewności. W pewnym momencie, podczas lektury, zastanawiałam się nawet, czy strony mojego egzemplarza książki nie zostały wymieszane z jakąś inna powieścią. Taki zabieg narracyjny nie do końca sprawdził się w tej książce, gdyż odczułam swoisty chaos fabularny, umniejszający przyjemność z lektury.

Ważnym aspektem fabuły, który niewątpliwie zasługuje na podkreślenie jest szeroka gama oryginalnych postaci, reprezentujących różne warstwy społeczeństwa. Bohaterowie ci, ukazani po trosze w pewnej karykaturze, oddają kwintesencję dzisiejszych zjawisk społecznych: alkoholizmu, patologii w różnym wydaniu, środowiska przestępczego, czy prostytucji. Autorka celnie i z dużą dawką humoru podkreśla kondycję społeczną zróżnicowanego społeczeństwa. 

Nie nazwałabym książki "Szczęście za progiem" lekkim czytadłem. To bowiem oprócz optymistycznego wydźwięku historii biednej dziewczyny z prowincji, również swoisty przekrój przez nasze polskie społeczeństwo. Obraz ukazany w krzywym zwierciadle, wzbudzający wiele różnych uczuć. Jakie więc według autorki składniki, doprowadzą Was do osiągnięcia szczęścia? Z pewnością ambicja, cierpliwość, uczciwość i pamięć o rodzinie, czyli korzeniach, które definiują nasze ja. Jak je zastosować? Zapraszam do lektury powieści.

"Warto było ruszyć w świat. I go podbić. Tak. Ważna jest i droga, i cel".


Manula Kalicka



Za możliwość przeczytania książki dziękuje Wydawnictwu Szara Godzina
http://www.szaragodzina.pl/


Recenzja bierze udział w WYZWANIU
http://soy-como-el-viento.blogspot.com/p/polacy-nie-gesi-ii.html

27 komentarzy:

  1. Mam na nią chęć, od razu leci na LC :)

    OdpowiedzUsuń
  2. Książkę czytałam i bardzo mile ją wspominam. Taka fajna optymistyczna lektura.

    OdpowiedzUsuń
  3. Na razie nie mam głowy do ciężkich książek. Aktualnie potrzebuję czytadeł, jako odskoczni od mojego zabieganego życia, więc "Szczęście za progiem" na razie odkładam na bok :)

    OdpowiedzUsuń
  4. Coraz więcej ostatnio wydaje się książek, które pomimo lekkiego stylu ukazują naszą polską rzeczywistość, co momentami bywa przerażające.

    OdpowiedzUsuń
  5. Okładka sugeruje lekkie czytadło, a jednak zawiera głębsze przesłanie. Chętnie przeczytam.

    OdpowiedzUsuń
  6. I ponownie kolejna piękna recenzja:) I ten uroczy początek (zacytuję): (...)zabiera ze sobą tekturową walizkę, ciepły sweter brata, romans historyczny, kilka groszy(...) Jestem zdecydowanie na tak!

    OdpowiedzUsuń
  7. Elementy satyryczne, groteskowe całkowicie mnie przekonały do tej lektury ;)

    OdpowiedzUsuń
  8. Myślę, że książka spodobałaby mi się, gdybym tylko po nią sięgnęła. Może kiedyś, choć na razie mam za wiele innych pozycji do przeczytania.

    OdpowiedzUsuń
  9. Ciekawy zabieg z tą podwójną narracją, choć ta jak zauważyłaś, miesza to trochę w fabule

    OdpowiedzUsuń
  10. bardzo podoba mi się okładka, jest taka pozytywna:)

    OdpowiedzUsuń
  11. ciekawa. tytuł zaś bardzo prawdziwy :)

    OdpowiedzUsuń
  12. Czytałam dawno temu i bardzo mile wspominam:)

    OdpowiedzUsuń
  13. Czasami lubię przeczytać książkę prowadzoną przez dwóch narratorów, zawsze to jakieś urozmaicenie :) Podoba mi się także satyryczny wydźwięk :)

    OdpowiedzUsuń
  14. Tytuł mnie zaciekawił, jednak po przeczytaniu opisu nie czuję się jakoś zachęcona. Nie podoba mi się również pomysł dwuorowej narracji. Raczej sobie odpuszczę.

    OdpowiedzUsuń
  15. Coś innego, rzadko czytam takie książki, a widzę, że powinnam to zmienić :D

    OdpowiedzUsuń
  16. Z przyjemnością przeczytam :) Tytuł zapisuję :)

    OdpowiedzUsuń
  17. Czytałam w starym wydaniu i pamiętam, że nawet mi się podobała. Ciekawe, co wyciągnęłabym z niej teraz:)

    OdpowiedzUsuń
  18. Książka zdecydowanie dla mnie, głównie przekonał mnie motyw opisujący zróżnicowanie polskiego społeczeństwa. Dziękuję za polecenie! :)

    OdpowiedzUsuń
  19. Nie czytałam jeszcze nic tej autorki, ale może się skuszę na tę powieść :)

    OdpowiedzUsuń
  20. Nawet zapowiada się interesująco- to, że można utożsamić się z bohaterką i satyryczne elementy. Pewnie ta dwutorowa narracja tez mi nie przypadnie do gustu.

    OdpowiedzUsuń
  21. Tak, tak chcę ją przeczytać :)

    OdpowiedzUsuń
  22. Mnie również się podobała:)

    OdpowiedzUsuń
  23. Zastanawiająca książka, z chęcią się skuszę :)

    OdpowiedzUsuń
  24. Super książka! Czytałam parę lat temu. Teraz przeczytałam znów! Za drugim podejściem podoba mi się jeszcze bardziej. Gorąco polecam

    OdpowiedzUsuń
  25. Totalna szmira, czyżby autorki na nic więcej nie było stać? Tak nie powinna pisac matka dzieciom, po prostu żenada...

    OdpowiedzUsuń

Dziękuję wszystkim za ślad, który tutaj zostawiacie :)

Copyright © 2016 Subiektywnie o książkach , Blogger